Zoek de zus

Zaterdagmorgen, ja da's goed,
zaterdagmorgen starten we terug, da's afgesproken.
We halen de koersfietsen van de stal en zetten het seizoen terug in.


Om 9 u vertrek jij in Herentals en ik in Geel, we rijden langs 't kanaal elkaar tegemoet,
dat kan niet missen, da's goed, zo doen we't.


En ik dacht nog, zou ik een sms-ke sturen dat ik vertrokken ben?
Neen, we gaan het eens doen zonder.
Het is duidelijk afgesproken, er kan niks mislopen.


Dus vertrek ik om 9.05u, uitgedost in volledig wielertenue, armverwarmers, beenverwarmers,
m'n supersonisch fietsbroekske met synthetisch biefstukske, bril en helm op (dat doe ik nu altijd na mijn stevige valpartij van afgelopen jaar), samen met de zalige ochtendzon die  mee fietst.


Ik vlieg er in, stevig tempo, en rij gezwind richting kanaal.
Welke weg neem ik tot aan 't kanaal?
Ah, langs ten Aard, daar t' sas over en dan richting Herentals,
zo doe ik dat toch altijd?


Ja lap, omleiding, over een zandweggeske met die smalle bandekes,
tempo eventjes verlagen, zelfs een vriendelijke wielertoerist die goedkeurend mijn "door het zand rijden techniek" gadeslaat, en na een minuut of 15 rijd ik langs 't water.


En ik rijd, en rijd, en rijd, en geniet van de blauwe lucht, van de vriendelijke mensen,
van de zon en ik rijd en rijd en rijd....
En ik ben in Herentals,
geen zus te zien,
allez, hoe is dat nu toch mogelijk, is die zo laat vertrokken?


Ik plaats mijn pinarelloke tegen een paaltje en haal toch mijn gsm maar boven.
Zeg, waar blijven jullie? (Haar man fietst mee) Hoezo, waar blijf jij??
Gieren van het lachen door de telefoon, op de achtergrond hoor ik mijn schoonbroer vragen:
wat? hoe? waar?
(Bij regenweer zouden we niet zo hard lachen)


Het enige (on)mogelijke is dus gebeurd, we hebben elkaar gemist,
Zij staan in Geel aan sas 7 en ik in Herentals aan het jachthaventje.
Niemand zou het ons nadoen, maar bij ons kan het niet anders.
Het is een zekerheid, afspreken loopt bij ons fout.


Maar we hebben het weer rechtgezet hoor.
Ieder draait op zijn passen terug en ja, van ver zie ik ze aankomen!!
Na een analyse van wat er toch in hemelsnaam heeft kunnen fout lopen doen we nog een toerke door het prachtige groene landschap van Kasterlee en genieten van een lekkere welverdiende koffie op een zonnig terras.
Ik terug mijn fiets op richting Geel en zij weer terug naar Herentals.
Samen toch 50 km in de benen.


Het wielerseizoen is ingezet, op de Henckens-manier weliswaar,
want neen het ligt niet aan mijn schoonbroer,
en neen, het houd ons zeker niet tegen om nog af te spreken.


Volgende dinsdag gaan we samen golfen ( wat was het nu, 2u of 3u??)