Niet van de aardbodem verdwenen, maar wel even er tussen uit geweest.
Gran Canaria was de bestemming, nu niet direct het groenste eiland maar wel zonzeker.
En dat was wat we zochten na die miezerige regenachtige mei-dagen in België.
Samen met mijn vader (ondertussen de respectabele leeftijd van 85 jaar bereikt), mijn broer en zijn vrouw.
Dat is wat wij samen doen, één week per jaar, trekken we naar een zonnig eiland om... te golfen.
Dat is ook de enige week per jaar dat ik golf, de anderen niet, dat zijn doorwinterde die-hard golfers. Maar niet deze dame, die is te druk met naaien en breien en haken en zetels en, en, en,...
Maar met trots kan ik zeggen dat ik toch nog een balletje wegkrijg (dit komt ergens uit een ver verleden toen ik deze sport nog met regelmaat beoefende), dus plezierig blijft het wel!
En toch, ik kan niet weg zonder hé, iets moet ik omhanden hebben om tussendoor te doen.
Dit keer een te borduren kussen, met bloemenpracht. Je zou kunnen denken dat ik mijn inspiratie gehaald heb uit de lokale bloemenpracht. Hoewel ik moet zeggen dat je toch wel een beetje moet zoeken naar de bloemetjes op Gran Canaria.
En, dat borduurwerkje moest echt wel tussendoor, het is het hele eiland meegereisd in een tasje, met borduurringetje en naaldjes. Mijn prachtige gekleurde bolletjes garen...
Overal.... op het terras, aan het zwembad, op de boot. En bewonderende blikken heb ik geoogst.
Niet voor mij persoonlijk, maar bewondering voor het WIP (work in progress).
Toch de belangrijkste missie was GOLF!
Want ik wil mijn bewondering met jullie delen.
De bewondering voor mijn vader.
85 jaar oud, elke dag, weer of geen weer trekt hij ten strijde met zijn golfclubs.
Het is een streling voor het oog, het hart wordt er warm van, te zien met welke passie hij deze sport beoefend. Een slecht geslagen bal levert nog altijd frustratie, maar met een zacht lachje achterop bij een weer mooi geslagen balletje dat erop volgt.
Hij leert het ons allemaal, je word niet oud, zolang je jong blijft van geest, zolang je ervan houd dingen te doen, te ondernemen. Met passie, met vreugde, met liefde....
En genieten, genieten van elk moment, elk moment plukken en
leven met volle teugen.
Zijn enthousiasme is prachtig, zelfs zijn enthousiasme voor mijn passie, mij aanmoedigend om te naaien, te werken met mijn handen. Hij weet waar ik gelukkig van word.
En zo moedigde hij me aan met mijn borduurwerkje. Ik wilde dit immers kost wat kost klaar hebben voor de opendeurdagen bij Kristel. En het is gelukt!
Mijn kussen is afgeraakt. Ik heb genaaid, de hele terugvlucht nog (gelukkig moesten we in Fuertuventura nog een uurtje aan de grond blijven). Letterlijk toen de wielen van het vliegtuig de landingsbaan in Brussel raakten hechtte ik mijn laatste draadje af! Van een nippertje gesproken!!
Dit is dus voor mij mijn Gran Canaria kussentje, gemaakt met liefde weeral, tijdens een prachtige week, samen met mensen die ik doodgraag zie.
