Het is onwezenlijk, pijnlijk, met geen woorden te beschrijven, dit vreselijke drama.
Neerslachtigheid hangt in de lucht.
Kijkend naar mensen in wagens, winkelend, werkend, lezend ...
Je voelt gewoon dat het iedereen bezig houd en dat niemand weet hoe hiermee om te gaan.
Het onrecht, de angst, de machteloosheid waarmee de nabestaanden en slachtoffers te maken krijgen is onmenselijk.
Waarom treft het ons zo hard, harder dan, zoals mijn zoon opmerkte, de duizenden doden die er vallen door oorlogen, hongersnood, natuurrampen...
Ik vermoed omdat het zo dicht bij ons zelf staat
omdat het een slag is in ons aangezicht
omdat ondanks onze zorgen en voorzorgen we het leven niet kunnen bepalen
omdat we worden geconfronteerd met onze nietigheid en onmacht.
Geen woorden kunnen troost bieden, ook tranen verzachten niet de pijn...
We staan beduusd aan de kant en kunnen enkel proberen er te zijn voor elkaar.
Een uitgestoken hand is soms krachtiger dan duizend woorden.
Mieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten