Voila

Mijn trui is af.
Past als gegoten, zit lekker.
Ik zal hem uit de klauwen van mijn dochter moeten houden!

Groetjes,
Mieke

Zeteltjes en zo

Mijn voornaamste bezigheid bestaat uit het opmaken van zetels.
Je kan me dus officieel een zetel(op)maakster noemen.
Het is zalig om zo'n oud afgedankt meubelstuk nieuw leven in te blazen.
Hoewel een uit het niets opgebouwde poef, eventueel gecapitoneerd, ook niet mis is .

Ik volg nu al zo'n 5 jaar les en wat eerst als een hobby begon krijgt toch professionele allures.

De eerste stuks heb ik natuurlijk voor mezelf gemaakt.
Een opazetel die nu staat te blinken ergens in Frankrijk.

Dan een ietwat groter project; 2 wingchairs waarin we nu s'avonds heerlijk kunnen wegzinken met een goed glas wijn en een boek.

Niets zo zalig als me nestelen in een zetel die ik zelf gemaakt heb!

loopparcours

Vandaag afgesproken met mijn zus.
Een klein uurtje lopen, prachtig weer, afgesproken om 11u,
zo snel tussen allerlei bezigheden (verplichte) door.

Goed gestart, op tijd vertrokken, een beetje kletsen
en daardoor natuurlijk...
de weg kwijt.

Geen probleem zou je denken, je bent met 2 om te zoeken
ware het niet dat onze zin voor oriëntatie mekaars tegenpolen zijn.
Zeg ik links dan zweert zij bij rechts,
Ben ik ervan overtuigd dat ons doel recht voor ons ligt
dan kan je er zeker van zijn dat het volgens haar achter ons ligt.

Het is niet de eerste keer dat het ons overkomt,
je zal het wel door hebben.
Na uitvoerig overleg en debat vinden we onze wagen toch altijd weer terug.
Alleen lopen we dan wel langer dan voorgenomen
waardoor onze conditie weer serieus bijgewerkt word.

Wat zou ik doen zonder haar...
Waarschijnlijk verloren lopen!

Mieke

simpel truitje

Hij is bijna af,
de simpele trui in mooi olijfgroen.
Mooi door zijn eevoud.
Alle stukken staan al in elkaar, nu nog de kraag eraan en klaar is kees.

Een ander project in wording (maar vrees voor mislukking) is een gehaakt rokje.
Schattig maar ik had het maatje toch net iets te klein ingeschat.
Dus maar wat foefelen met een zijpandje enz...
De rits zit erin (oef!), de voering nog stikken en erin zetten en dan hoooooop ik dat het resultaat er zal zijn!

In september op reis naar Mallorca eraan begonnen en afgewerkt eind januari...
Niks te vroeg.
Dat is zo met van die zaken waar je niet 100% zeker van bent hé.
Dat gaat maar niet vooruit en de goesting is ver te zoeken.
Maar, het kan verrassend mooi resultaat geven, dus ik geef de moed niet op!

En ik kan al uitkijken naar mijn volgende project.
Een poefje van patchwork.
Nog even nadenken over vorm en kleur en dan begin ik eraan.
Het zullen al lentekleurtjes worden, de winterse donkere kleuren heb ik nu wel gehad.

Ik verwelkom de lente met open armen.
Geduld is nooit mijn sterkste kant geweest!


Mieke

Zal ik me even voorstellen?

Hoi,

Ik ben mieke.
Moeder van 3 kinderen, Willem, Simon & Annemiek.
Echtgenote van Yve.
Caretaker van Artuur (hond) en Parel (poes).
Samen vormen we één bende van verschillende mensen (en dieren).

Over mijn clan ga ik niet uitwijden,
dit is mijn blog en hier vertel ik dan ook over mijn interesses
en mijn bezigheden.

Mijn grootste hobbys ziijn zetelopmaak en patchwork.
Daarnaast probeer ik mijn sportieve beentjes op gang te houden,
dit zowel fietsend als lopend.

Ik zal proberen deze blog te onderhouden en hoop natuurlijk ook wel op een reactie hier of daar.

Mijn berichtjes over mijn activiteiten zal ik spreiden over verschillende pagina's,
ik ben zelf benieuwd welke pagina het best gevuld zal zijn tegen het einde van het jaar.

Fijn zo'n nieuwe blog maken, nooit te oud om te leren hé!

Mieke