Mijn laatste werkstuk (voor 't verlof)

LET WEL, DE POTEN ONTBREKEN NOG!

Maar ziehier een staaltje van hard labeur, trek en sleurwerk.

Het lijkt zo niks hé, gewoon een zetel zoals er miljoenen staan in de huiskamers verspreid over de hele wereld.

Maar deze is speciaal, ja, omdat ik hem met mijn handen gemaakt heb.

Want, besef wel, je vertrekt van het houten kader.

In dit geval zat er wel al een binnenwerk in, maar helaas van te weinig kwaliteit, om te voldoen aan de hoog gestelde eisen van comfort en knuffeligheid.

Dus veren steken, reksingels spannen, bijvullen en zachter maken, laagjes leggen, uitproberen, zitje doen...

Tot dat hij zit als ware het de troon voor de Koning (Ik zal mijn visitekaartje eens aan het paleis afgeven!)

En dan dat heerlijke stofje, mooi gekozen door de mooie  eigenares van dit mooie meubelstuk.

Knippen en meten, stikken en met de hand naaien, trekstukken aanstikken, plooitjes leggen, nietjes schieten (duizenden!!), losmaken (want het lodderige oog ontdekte een verkeerd liggend plooitje...) etc. , etc.

Afstand nemen en weer terug erin ploffen.... om te testen natuurlijk, 

wat dachten jullie dan?

Het is heerlijk om een stukje van jezelf erin te leggen, en vooral ook om dan te zien of horen dat het gewaardeerd word.

Want geef toe, niets leuker dan opbouwende en lovende woorden....

En die woorden zullen er tijdens deze periode wel veel vallen, de examens zijn voorbij,

de resultaten zijn gekend (goed hoor), het verlof kan beginnen, de zon mag nu ook zijn best wel doen.

Ik ben er zeker van dat als het zonnetje zijn best doet, de positieve commentaar ook niet weg blijft!

Prettige vakantie aan iedereen!

Mieke

       Mijn laatste werk.                                                                                Hier een ander pronkstuk!