Het verlof nadert

Het verlof nadert en ik kijk er naar uit. Het is welletjes geweest met dat typisch Belgisch weer.
We moeten het toch allemaal maar slikken, die plensbuien, de altijd hoopgevende berichten van overtrokken met af en toe een zon die zou moeten doorkomen.
Ja, ja, een zon achter die sluierwolken en dansend tussen die regendruppels.

Mijn conditie is nog nooit zo slecht geweest. Fietsen, pfff, niks aan met zo'n regenweer!
Je verheugt je op een zomers shirtje en korte benen (allez een korte broek) en wat moet je hier doen?
Dikke thermo-kleding als je de fiets op wil, of je vingers lopen blauw aan, je neus drupt, niet van de inspanning  maar van de ellendige kou en regen.

Dat zal anders zijn in la Douce France. Daar MOET het zonnetje schijnen, voor mij, voor mijn gezinnetje.
We hebben het verdient vind ik. (En ook alle andere vakantienemers).
Goed gezind blijven tijdens zulke donkere dagen, dat verdient een pluim.

En wat ga ik daar doen in Frankrijk?
Van alles, maar nog niks concreet.
Plannen te over, maar gaat het ervan in huis komen?
Veel leven in huis zal er zijn, dat staat vast. 
Een bevriend koppel met 4 kids, mijn eigen kroost met vriendjes en vriendinnetjes, mijn eigen ventje die daar bergen wil gaan verzetten (met de fiets wel te verstaan)....
Aiaiai...... Dat ziet er uit alsof ik een tijdje vakantie ga moeten nemen na dit verlof?!


Neen hoor, ik ga het aan mijn hart niet laten komen.
Ik neem mee: 
Garen (Summer Tweed van Rowan) om mijn kussens verder af te breien. (kei cosy)
Vilt om een ugly doll te maken voor mijn zoon.
Haakgaren om honderden armbandjes te haken (met bloemetjes erop en eraan).
Gezelschapsspelletjes om met het uitgelezen gezelschap te spelen.
Golftas (want mijn vader komt ook op bezoek) en dat betekent golfen.
Loopschoenen, want ik moet gaan trainen met Artuur (de hond), die sinds vandaag door de veearts gepromoveerd werd tot Senior. (het arme beest gedraagt zich nog altijd als een puber, hoop dat mijn kinderen hier geen voorbeeld aan nemen!)
Stofjes om een  quilt te maken (misschien toch een te groot project om aan te beginnen, maar de stof gaat mee!)
Mijn zwempak (eigenlijk bikini, aan een zwempak raak ik maar niet gewoon) om  baantjes te trekken.
En, dan ga ik daar natuurlijk nog snuisteren in de handwerkwinkels, om nieuwe dings te vinden, die mij weer zullen doen watertanden...
Mijn stoffeermateriaal kan echt niet mee (zooooo jammer), ik kan toch moeilijk Artuur op de compressor plaatsen, omringd met 2 koersfietsen en een naaimachine.
Daarbij nog een stel kinderen die heel hun audio-visueel materiaal rond zich uitspreiden om deze reis door te spartelen.
Neen, dus mijn stoffeerwerk moet ik thuis laten (snik).


Maar ik beloof, als ik terug ben, weer volle bak. Mijn capitonbankjes zullen tegen (eind) september klaar zijn....
Zalig hé, zo kunnen vooruitzien van het ene project naar het andere....
Maaaar alles op zijn tijd en met plezier, dat is belangrijk.


En daarom wens ik iedereen tijdens deze zomermaanden veel plezier. Laat het weer je niet onder krijgen, doe een extra scheut rum in je mojito en geniet....


Tot binnenkort,
Mieke