woensdag 25 april 2012

Mijn Polkadot tasje


Waar zijn die polkadots zal je denken?



Zie je wel, ze zijn er wel degelijk! Op de achterkant...


Ik ben trots op mijn zelf ontworpen tasje.

Het begon allemaal meet een gehaakt lapje.




De kleuren zijn wel vrolijk, toegegeven,
maar zo'n lapje alleen dat is ook zo maar niks, daar moest ik toch iets mee kunnen.
En toen bedacht ik mijn polkadot tasje..

Een combinatie van haak- en naaiwerk,
De grootte werd bepaald door het gehaakte lapje
en de rest volgde vanzelf.

Een mooie binnenvoering, met groen en rood, de zijrand en bodem met jeffytex verstevigd zodat hij goed recht op blijft staan,

Alles afgebiesd eerst met de festonsteek en nadien nog een sierrandje eraan gehaakt.



De oortjes gehaakt met stokjes en ook weer aan elkaar genaaid met de festonsteek.


De zijkanten, daar moest ik even over nadenken want dat was niet zo eenvoudig!
Zomaar een lapje stof ertegen, neen, dat was het niet.

Terug de haakpen dan maar.

Mooi  voor-en achterkant aan elkaar gehaakt met stokjes in het bijhorende groen,
dat geeft een aardig resultaat.
Het tasje sluit hierdoor automatisch, het heeft zelfs geen knippers nodig!





En dan, de finishing touch,
Een polkadot tasje zonder bloemen is als een feest zonder  champagne!
Die mogen mogen niet ontbreken en dus heel subtiel op de achterkant..




Et voila, the polkadot purse!!

Ik denk dat vooral kleine meisjes hem heel leuk vinden
en ook de iets grotere meiden met een beetje lef
en de echte madammen die de zon aan hun arm mee willen nemen,

want geef toe het is er toch eentje waar je vrolijk van word!









vrijdag 20 april 2012

Onderbouw(d)





















Een nieuw soort mal voor chocolade pralines zou het kunnen zijn, een oefenbank voor 't invijzen van schroeven ... is het ook niet.
Ook niet één of andere bank voor een fakir....

Een bank wordt het wel, maar een prachtige gecapitonneerde bank van 1.50 m op 40cm.
En zo ga ik er 2 maken.
Dit is dus de onderbouw.

Eerst heb ik de poten laten draaien, er een houten bak rond gezet, de plank er boven op en dan mijn wiskundige knobbel boven gehaald om het dessin van de capiton te bepalen!!
Oef... ik ben de wiskunde nog niet helemaal kwijt!
Dan gaten boren, zowel in de plank als in de mousse.
Bij de volgende stap zal ik mijn bankje nog lekker in de watten leggen en dan
Le moment suprême; het overtrekken met stof en dan één voor één de knopen , met de kracht van een (ja, met wat kan ik dat vergelijken) paard(!) , erin trekken.
Dat is werken hoor, vingers kapot, schouder half uit de kom, ik verheug me er al op.

Maar dat is ohh zo de moeite waard, want een gecapitonneerde bank is prachtig.
Jullie mogen zeker zijn, het resultaat komt op foto!

Wel even geduld, want zoals je wel begrepen zal hebben,  is dit een werkje waar ik wel even mee bezig ben.


Groetjes,
Mieke

vrijdag 13 april 2012

Late winterpret

De bergen doen iets met me,
de weidsheid, de kracht, het onvoorspelbare.

Wij hebben een weekje kunnen genieten van het prachtigste weer,
de zonnigste dagen en de machtig goede sneeuw.

Het was super, de batterijen weer opgeladen,
geen botten gebroken, alleen maar plezier op de latten.
Geen aanschuiven op de pistes, goedgehumeurde mensen...
Een lekker drankje in die hütte op tijd en stond,

En vooral voor mij...
's avonds voeten onder tafel, geen gerush om de maaltijd op tafel te krijgen,
geen afwas te doen, geen brood zorgen voor de dag nadien,
heerlijk gevoel...

Maaaaar, toch ook weer content dat we terug naar huis kunnen.
Het eigen bed, de routine van de dag, de eigen tuin zien bloeien,
de handwerkjes terug opnemen die liggen te wachten (geen klop uitgestoken hier!)

Nu nog snel een saunaatje en een lekker aperitiefje voor we weer culinair verwend worden.

Goetjes,
Mieke











vrijdag 6 april 2012

Meidenkamer

Een echte meidenkamer heeft mijn dochter.
Hoooooopen rommel, stiftjes, ILY-papiertjes, make-up toestanden en ga maar door...

Nadat ik een echt jongenskussen gemaakt had voor Simon was haar interesse toch ook wel gewekt.
Precies de kleuren van haar kamer, bordeaux met beige, dat mocht wel...
Ja en niet te veel verschillende vakjes, niet te pietepeuterig, maar iet of wat grotere vlakken...

En daar begon mama dan aan, vol ijver...
Met de stofjes die ik gekocht had bij Kristel Salgarollo in Westerlo,
en die de goedkeuring van dochterlief konden wegdragen.
Een gepas en gemeet, want de binnenkussens had ik al.


En voila, de kussens pronken nu op bed,


Met de gewenste bolletjes en sterretjes en biesjes...
Het fleurt wel op zo.






En deze wilde ik jullie toch ook niet onthouden,
Prachtige borduurwerkjes gemaakt door mijn moeder toen Annemiek geboren werd.
Een ware artieste met draad en naald, dat was mijn moeder.
Ik ben blij dat ik de passie van haar heb geerfd...