woensdag 28 maart 2012

Haak - en breigekte

Als een dag 48 uren zou duren zou ik nog tijd te kort hebben.


Telkens nieuwe ideeën dringen zich op terwijl ik nog bezig ben met de afwerking het voorgaande. 


Ik wil enkele van mijn werkjes tonen. Het is gewoon tof die foto's op de blog te zetten en de reacties erop te lezen.


                                                                     DUCK PILLOWS







Deze gebreide eenden kunnen dienst doen als kussens, maar zijn eigenlijk gewoon heel decoratief. Het is niet zo makkelijk, maar als je doorbijt heb je wel een mooie kwik en kwak in huis. De kinderen zullen er dol op zijn, ze zijn superzacht! 



                                                           ARMBANDEN VOOR SANDRA

Geen rozen voor Sandra, maar armbanden. Zij wilde een combinatie van rood en grasgroen (geen enkel ander groen), grasgroen moest het zijn). Ik heb er nog een klein bloempje op gehaakt, maar daarvan heb ik geen foto!

Artuur vind het maar niks om zo als fotomodel te worden gebruikt.

    Ik vind het niet slecht  zo'n gehaakte hondenfez...

     Wie weet wordt dit een nieuwe hype.




In een mum van tijd, lekker buiten in het zonnetje. T'is genieten van deze mooie lenteweken!








EEN MEXICAAN ONDER EEN SOMBRERO?






Neen hoor, een gehaakt zitje voor een krukje. Ook weer super om te maken en  die kleurtjes brengen het zonnetje meteen ook binnen in huis.


 De kleuren komen niet volledig tot hun recht op de foto, jammer!


zondag 25 maart 2012

Zoek de zus

Zaterdagmorgen, ja da's goed,
zaterdagmorgen starten we terug, da's afgesproken.
We halen de koersfietsen van de stal en zetten het seizoen terug in.


Om 9 u vertrek jij in Herentals en ik in Geel, we rijden langs 't kanaal elkaar tegemoet,
dat kan niet missen, da's goed, zo doen we't.


En ik dacht nog, zou ik een sms-ke sturen dat ik vertrokken ben?
Neen, we gaan het eens doen zonder.
Het is duidelijk afgesproken, er kan niks mislopen.


Dus vertrek ik om 9.05u, uitgedost in volledig wielertenue, armverwarmers, beenverwarmers,
m'n supersonisch fietsbroekske met synthetisch biefstukske, bril en helm op (dat doe ik nu altijd na mijn stevige valpartij van afgelopen jaar), samen met de zalige ochtendzon die  mee fietst.


Ik vlieg er in, stevig tempo, en rij gezwind richting kanaal.
Welke weg neem ik tot aan 't kanaal?
Ah, langs ten Aard, daar t' sas over en dan richting Herentals,
zo doe ik dat toch altijd?


Ja lap, omleiding, over een zandweggeske met die smalle bandekes,
tempo eventjes verlagen, zelfs een vriendelijke wielertoerist die goedkeurend mijn "door het zand rijden techniek" gadeslaat, en na een minuut of 15 rijd ik langs 't water.


En ik rijd, en rijd, en rijd, en geniet van de blauwe lucht, van de vriendelijke mensen,
van de zon en ik rijd en rijd en rijd....
En ik ben in Herentals,
geen zus te zien,
allez, hoe is dat nu toch mogelijk, is die zo laat vertrokken?


Ik plaats mijn pinarelloke tegen een paaltje en haal toch mijn gsm maar boven.
Zeg, waar blijven jullie? (Haar man fietst mee) Hoezo, waar blijf jij??
Gieren van het lachen door de telefoon, op de achtergrond hoor ik mijn schoonbroer vragen:
wat? hoe? waar?
(Bij regenweer zouden we niet zo hard lachen)


Het enige (on)mogelijke is dus gebeurd, we hebben elkaar gemist,
Zij staan in Geel aan sas 7 en ik in Herentals aan het jachthaventje.
Niemand zou het ons nadoen, maar bij ons kan het niet anders.
Het is een zekerheid, afspreken loopt bij ons fout.


Maar we hebben het weer rechtgezet hoor.
Ieder draait op zijn passen terug en ja, van ver zie ik ze aankomen!!
Na een analyse van wat er toch in hemelsnaam heeft kunnen fout lopen doen we nog een toerke door het prachtige groene landschap van Kasterlee en genieten van een lekkere welverdiende koffie op een zonnig terras.
Ik terug mijn fiets op richting Geel en zij weer terug naar Herentals.
Samen toch 50 km in de benen.


Het wielerseizoen is ingezet, op de Henckens-manier weliswaar,
want neen het ligt niet aan mijn schoonbroer,
en neen, het houd ons zeker niet tegen om nog af te spreken.


Volgende dinsdag gaan we samen golfen ( wat was het nu, 2u of 3u??)







maandag 19 maart 2012

Bracelets big and small




Fantastisch wat je kan doen met garen!

Hiervoor hoef je niet naar een  juwelier.
Neem een haakpen en onwerp je eigen prachtige armband.



Hier heb ik de cotton glace  van Rowan gebruikt, te verkrijgen bij Kristel (Atelier Salgarollo), te Westerlo.
Een armband, dacht ik, dat wil ik wel eens proberen.  De lente is in zicht en dan komen de armen weer bloot en staat zo'n armband wel mooi.


 











Het proberen waard!
Piece of cake, dat gaat gelijk niks.
Zo'n armband heb je zo gehaakt,
is een plezier om te doen .....
Je mag dus nog wel wat meer verwachten.


Ik ga experimenteren, met kleuren,
vormen, ringen, misschien wel oorbellen. Een hele collectie, mijn juwelenkast zal te klein zijn.

Mijn dochter vind ze alleszins super, zelfs in die mate dat ze bereid was te poseren.
Zolang ze maar niet herkenbaar is!

Zo zie je maar, het is een kwestie van aanpakken en dan word je vanzelf beloond.


 


 Groetjes,

Mieke
Posted by Picasa

donderdag 15 maart 2012

Nationale rouw

Het is onwezenlijk, pijnlijk, met geen woorden te beschrijven, dit vreselijke drama.
Neerslachtigheid hangt in de lucht.
Kijkend naar mensen in wagens, winkelend, werkend, lezend ...
Je voelt gewoon dat het iedereen bezig houd en dat niemand weet hoe hiermee om te gaan.
Het onrecht, de angst, de machteloosheid waarmee de nabestaanden en slachtoffers te maken krijgen is onmenselijk.
Waarom treft het ons zo hard, harder dan, zoals mijn zoon opmerkte, de duizenden doden die er vallen door oorlogen, hongersnood, natuurrampen...
Ik vermoed omdat het zo dicht bij ons zelf staat
omdat het een slag is in ons aangezicht
omdat ondanks onze zorgen en voorzorgen we  het leven niet kunnen bepalen
omdat we worden geconfronteerd met onze nietigheid en onmacht.
Geen woorden kunnen troost bieden, ook tranen verzachten niet de pijn...
We staan beduusd aan de kant en kunnen enkel proberen er te zijn voor elkaar.
Een uitgestoken hand is soms krachtiger dan duizend woorden.

Mieke






maandag 12 maart 2012

Maandag zetelopmaakdag

Vanmorgen weer dik gepakt vertrokken naar Maasmechelen waar ik elke maandag zetels ga stofferen.
Maandag is toch altijd weer een "trek jezelf op gang" dag, maar dankzij de  zetelopmaak kijk ik er steeds naar uit.
En zo ook vandaag, al mijn stofjes in mijn tas, een bankje dat nog onder handen genomen moest door de afdeling schrijnwerkerij. (Toffe gasten van deeltijds onderwijs die onmiddellijk te hulp schieten als we in de problemen zitten met ons houtwerk)
Toch wel een uurtje rijden, en dan weer al die glunderende gezichten, blije mensen...
Wat een plezier als je mag en kan doen wat je graag doet!

Bovendien, vandaag, een leuke verassing.
Marleen begon rond 11.30u schoteltjes, glaasjes, potjes met allerlei lekkere ingrediënten boven te halen.
En ja hoor ook BUBBELS!!!!

Verleden week had ze al zuchtend en kreunend de laatste hand gelegd aan een groot project, waar ze echt wel lang aan gewerkt had. En plaagstokken als we zijn hadden we een suggestie gedaan in de richting van vieren, bubbels, hapjes, glorieus beëindigen van grote projecten....

Ze had het begrepen, we hebben gevierd, het heeft gesmaakt, meer dan dat, het was echt gezellig en Marleen glunderde van plezier!
Ben er zeker van dat dit navolging zal vinden.....
Maar natuurlijk  hoe meer we vieren hoe minder zetels afgewerkt worden, (want na enkele glazen champagne lijkt het stofferen toch net iets minder vlot te verlopen)  dus kunnen we dan weer minder vieren..
Euuuh, zijn we wel goed bezig?

Alleszins mijn beurt om te trakteren zal het voorlopig niet zijn, want ik ben met allemaal kleine dingen bezig. Ik heb me blijkbaar ineens op slaapkamerinrichtingen gestort. Kussens en rolkussens, spreien en sierkussentjes. Allemaal kleine, fijne fabrics of Love....






Nog 2  bankjes horen bij dit geheel, het zal weer een droom zijn om in te slapen.....

Groetjes,

donderdag 8 maart 2012

Lente loop(t) weer

Zaaalig zonnetje,
Kan je je een mooiere uitnodiging indenken dan dat prachtige licht, die heerlijke lucht, die prikkelende warmte van de eerste zonnestraaltjes op je huid?
Een uitnodiging om de loopschoenen aan te trekken om er op uit te trekken.
Het bos in, de vogels die rond je oren fluiten, de bladeren die ritselen dankzij die zacht (maar toch nog wel koude) bries.
We hebben de winter achter ons, de laatste griepjes zullen wel geleden zijn,
we treden de lente tegemoet.
De kinderen kijken 's morgens verwonderd dat het licht is als ze naar school vertrekken,
licht doet deugd, geeft energie en kracht.
Nieuwe ideeën waaien aan,
ik loop over van goede intenties en ga deze ook proberen om te zetten in daden.

Mijn zetelopmaak bezigheden zijn nu toegespitst op het maken van poefs en bankjes.
Schitterende stofjes en lichte kleurtjes,...
De foto's zullen volgen.

Wat het breien en haken betreft springen de gekleurde bolletjes katoen haast uit de rekken en roepen om verwerkt te worden tot mooie kussens, tapijten, truitjes...
Ook hier zullen foto's van volgen.

En dan natuurlijk de fiets....
Ooooh genieten, samen met mijn man de fiets op, steeds de uitdaging aangaan om toch harder en verder te fietsen. Dit jaar kan de Ronde van Vlaanderen niet,  dus gaan we voor Luik - Bastenaken - Luik...
Dat betekent trainen, zweten, zwoegen en doorgaan,
totdat we daar staan aan de eindmeet, enfin daar hoop ik toch te geraken...

Ja, en lopen dat blijf ik doen. De endorfines hé, die maken het leven zo veel leuker...
Ook doen zou ik zeggen. Zoon en  manlief zijn er ook aan begonnen, start to run.
Ze houden het goed vol, dat zal zijn vanwege Evi. Maar geen probleem, elk middel is goed om beginnende lopers te stimuleren.

Voila al die goede bedoelingen die ik ga trachten waar te maken.
En het zal me lukken, de motivatie is er,
En..... de zon schijnt toch (al regelmatig), dus....

Groetjes,
Mieke


Prinsenpark, Retie


zaterdag 3 maart 2012

Slaapkamergeluk

Voor mijn zus!

Begon  met een gezellig dagje uit, stofjes kiezen.
Zoveel keuze en er moest rekening gehouden met het behangpapier..
Niet simpel.
Maar alle stoffen kritisch onder de loep genomen, betast, gevoeld,
kwamen we unaniem tot een combinatie van 3 stoffen.
Grijs met bloemmotief, een warm oranje zijden stof en een paarsgrijze achtergrondstof.

Want ja, niet alleen zomaar een bedbankje bekleden....
Alles assortie, de sprei, de kussens, de embrasse voor de gordijnen....

Met goede moed begonnen, maar halfweg wat een gezucht en gekreun,
worstelend met de stoffen, metend tot alles precies uitkwam,
de motieven goed laten uitkomen etc, etc...
Het dubbelen van een sprei van 3 op 3,  t'is niet voor watjes.
Alles afboordend met naald en draad,
de prikken, t'is voor een andere schone slaapster.
(Ik zie mijn zus graag!)

Maar wat een pracht en praal, het bed opgedekt,
het bankje geplaceerd, de kussentjes op de juiste plaats,
een plaatje... 
Mijn zus was  tevreden, meer dan dat, ik denk dat ze't écht mmmm vind.

En ik, ik heb enorme voldoening,
want weer een "little fabric of love",
met echte liefde voor een super zus!
Mieke





donderdag 1 maart 2012

Kristel blogt nu ook!

Niets zo fijn als iemand de blogwereld binnen loodsen.
Kristel (Atelier Salgarollo) heeft de stap met knikkende knieën gezet. Wie Kristel is moet je zelf maar ontdekken...
Vanmiddag haar eerste berichtje geplaatst, kort maar dapper.
Toch even zoeken voordat het aanmelden lukte, een paar knopjes te veel, een paar knopjes te weinig,
maar hop na enkele minuutjes stond het eerste bericht getypt, nagelezen en gepubliceerd.
Ik ben er zeker van dat zij een boeiende blog gaat produceren, met een update over wat er in de winkel gaande is, maar veel meer nog met de sappige verhalen die ze zo goed weet te vertellen.
Ditmaal zal ze haar schrijftalent moeten boven halen, maar dat zal zeker lukken.
Je kan haar volgen op atelier-salgarollo.blogspot.com

Groetjes